پالس اکسیمترها

دقت اندازه‌گیری در پالس‌اکسیمترها به مجموعه‌ای از عوامل فیزیولوژیک و محیطی وابسته است. درک این عوامل برای تفسیر صحیح داده‌ها و انتخاب دستگاه مناسب ضروری است. فناوری پالس اکسیمتری با تحلیل سیگنال پلیتاسموگرافیک (PPG) کار می‌کند؛ بنابراین، کیفیت سیگنال دریافتی، عامل اصلی در صحت قرائت است. عواملی مانند حرکت بیمار (Motion Artifacts)، پرفیوژن ضعیف بافتی (Low Perfusion) در شرایطی نظیر هیپوترمی یا شوک، انقباض عروق محیطی، و وجود آریتمی‌های قلبی می‌توانند منجر به خطا در اندازه‌گیری شوند.

عوامل خارجی نیز بر دقت تأثیرگذار هستند. وجود منابع نوری شدید در محیط، لاک ناخن یا ناخن‌های مصنوعی که جذب نور را مختل می‌کنند، و رنگدانه‌های پوستی تیره می‌توانند بر صحت قرائت SpO2 تأثیر بگذارند. همچنین، وجود هموگلوبین‌های غیرطبیعی مانند کربوکسی‌هموگلوبین (در مسمومیت با مونوکسید کربن) یا مت‌هموگلوبین می‌تواند به صورت کاذب، سطح اشباع اکسیژن را بالا نشان دهد.

پالس‌اکسیمترها در دو نوع اصلی انگشتی (Fingertip) و دستی (Handheld) عرضه می‌شوند. مدل‌های انگشتی برای غربالگری سریع و مصارف خانگی مناسب هستند. در مقابل، مدل‌های دستی با قابلیت اتصال پروب‌های خارجی (نوزاد، اطفال و بزرگسال) و برخورداری از سیستم‌های آلارم قابل تنظیم و حافظه داخلی برای ثبت داده‌ها، برای پایش مستمر در محیط‌های بیمارستانی و کلینیکی طراحی شده‌اند. شاخص پرفیوژن (PI) که در برخی مدل‌ها نمایش داده می‌شود، معیاری از قدرت سیگنال است و به کاربر در انتخاب محل مناسب برای قرار دادن پروب و ارزیابی اعتبار قرائت کمک می‌کند.